ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ(;)

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ(;)

Επανήλθα. Ξέρεις τι παίζει μ’ εμένα; Έχω πολλή φαντασία. Μπαίνω στο μετρό (όχι στης Θεσσαλονίκης, στο άλλο το κανονικό), τρώω τη ζωή μου στο πέρα δώθε Κέντρο – Προάστεια και αντί να κοιμάμαι –όπως κάνουν οι μισοί-, κάθομαι και ακούω τις συζητήσεις των άλλων μισών. ΕΠΙΛΟΓΕΣ.

Mετά, αυτές τις συζητήσεις τις κάνω υπεραναλυτικές σκέψεις και τα συμπεράσματα μου μοιράζονται μαζί σας, γιατί έτσι νιώθω πως επικοινωνώ με την αιωνιότητα.

ΤΟ ΖΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, το ‘χετε καταλάβει έτσι;!!! Αλλά ξέρεις, «Scripta manent» δηλαδή τα «γραπτά μένουν», τα ‘χουν πει οι Λατίνοι και κάπως έτσι πάμε να δούμε τι έχει το μενού για σήμερα.

Καθημερινή λοιπόν στο μετρό και πρωί-πρωί δύο κοπέλες συζητούσαν επί ένα τέταρτο για ένα φλέγον (γι’ αυτές) θέμα (bear in mind – Happy Valentine’s Day). Η συζήτηση κόπηκε απότομα, με την μία να λέει στην άλλη εκνευρισμένη: «Τέλος πάντων, γαμώ τον Βαλεντίνο μου ως εδώ! Άλλωστε να σου πω και κάτι; Είμαστε οι επιλογές μας».

ΑΧΑ! Θέμα νέου άρθρου!

– Λέω εγώ νοητά στην γραφομηχανή του μυαλού μου- η οποία είχε ήδη αρχίσει να «γράφει» αυτές τις πρώτες λέξεις που διαβάζεις εσύ τώρα.. Το «είμαστε οι επιλογές μας» είναι από αυτές τις φράσεις που ακούγονται σοφές και βαθυστόχαστες, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα τρελό τσιτάτο, πιο ύπουλο κι από το «κλείσε, θα σε πάρω εγώ».

Ναι, δε λέω, το παραδέχομαι, την έχω πει κι εγώ αυτή τη φράση.

Αρκετές φορές μάλιστα. Κυρίως όταν ήθελα να αποφύγω να κάνω μία επιλογή. Δεν κρύβομαι. Αλλά κάθισα και το σκέφτηκα λίγο καλύτερα. Είμαστε όντως οι επιλογές μας; Γιατί αν αυτό ισχύει απόλυτα, τότε πώς εξηγείτε εσείς ότι:
– Κάποιοι παίρνουν τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις και καταλήγουν να σαβουριάζονται μεγαλοπρεπώς;
– Άλλοι κάνουν τη μία πατάτα μετά την άλλη, αλλά πάντα προσγειώνονται σαν γάτες στα τέσσερα και μάλιστα με χαμόγελο;
– Εσύ επιλέγεις να είσαι σωστός άνθρωπος, αλλά οι γύρω σου λειτουργούν λες και είναι σε πείραμα κοινωνικής αναπηρίας;

Και τι γίνεται με τις επιλογές των άλλων, που κάνουν χίλια κομμάτια τις δικές μας επιλογές; Εξηγώ:

– Εσύ επιλέγεις να είσαι καλός φίλος. Ο κολλητός σου επιλέγει να ακυρώσει την έξοδο για τσίπουρα, επειδή η Σλατίνα από το Tinder του είπε «έλα να σου δείξω τη συλλογή μου από γραμματόσημα». Καλό παιδί αλλά….σέρνει καράβι (Ευτυχώς τα blogs δεν έχουν ΕΣΡ, γιατί θα με είχαν κόψει).
– Εσύ επιλέγεις να είσαι ευγενικός. Ο άλλος επιλέγει να είναι ένα αγενές βόδι «επειδή έτσι είναι ο χαρακτήρας του». Μπράβο φίλε, να τον χαίρεσαι.
– Εσύ επιλέγεις να είσαι ειλικρινής. Ο τύπος που εξαφανίστηκε για 37 μέρες επιλέγει να σου στείλει στις 11 τη νύχτα «Που χάθηκες εσύ; Γιατί δεν στέλνεις;». Έλα δεν σ’ ακούω, πάτα το μηδέν.

Συγγνώμη κιόλας, αλλά για μένα είναι ξεκάθαρο ότι εν τέλει, αν ήμασταν 100% οι επιλογές μας, οι ζωές μας δεν θα επηρεάζονταν τόσο δραματικά από τις μ@λ@κίες των άλλων.

Πάμε στην κουρτίνα νούμερο τρία (3)

Τι γίνεται με τις επιλογές που ΔΕΝ κάναμε;

Μας λένε ότι η ζωή μας είναι το σύνολο των αποφάσεων που πήραμε. Λάθος. Είναι εξίσου και οι αποφάσεις που δεν πήραμε.
– Δεν απάντησες ποτέ σε εκείνη την πρόταση για δουλειά και τώρα βασανίζεσαι με ένα «και αν…;».
– Δεν έβαλες ποτέ όρια, όταν έπρεπε όχι συνειδητά, αλλά παθητικά και τώρα τραβάς κουπί σε μία θάλασσα από βλακείες.

Οι επιλογές που ΔΕΝ κάναμε είναι σαν τις αναπάντητες κλήσεις από πρώην: μερικές φορές ανακουφίζεσαι που δεν απάντησες, άλλες φορές όμως αναρωτιέσαι τι θα είχε γίνει αν…

Κάμερα σε ‘μένα. Μήπως είμαστε πολλά περισσότερα από τις επιλογές μας; Γιατί αν ήμασταν μόνο οι επιλογές μας, τότε όλοι θα λειτουργούσαμε σαν καλοκουρδισμένα R2-D2. Δεν ξέρεις το R2-D2 ;;;; Καλέ το μικρό, στρογγυλό και στρουμπουλό γλυκουλάκι αστρορομπότ που επικοινωνεί με μπιπ και σώζει την κατάσταση ξανά και ξανά. Από το star wars, hello?!

Εν πάση περιπτώσει, δεν ξέρω για ‘σένα αλλά εγώ ρομπότ δεν είμαι. Ηφαίστειο (για Κολούμπο καλά πάω;!) που κάνει εκρήξεις και μετά ησυχάζει ίσως – αλλά ρομπότ όχι. Νομίζω μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι ότι: Είμαστε οι σκέψεις μας πριν πάρουμε μια απόφαση, τα συναισθήματά μας, η ταραχή του «θα το μετανιώσω, αλλά θα το κάνω» και άλλα πολλά.

Λόγου χάριν τώρα, ας κάνουμε ένα υποθετικό σενάριο, για να κάνουμε εικόνα το τι έχω στο μυαλό μου και προσπαθώ να μεταφέρω σε αυτό το digital χαρτί:

Πες ότι βγαίνεις ραντεβού. Είσαι η επιλογή σου επειδή διάλεξες να πας; Ναι βεβαίως. Αλλά είσαι και το άβολο χαμόγελο σου, όταν ο άλλος λέει κάτι κουλό και επιλέγεις να πιείς το τζιν τόνικ σου αντί να απαντήσεις. Είσαι και το βλέμμα σου, όταν ο άλλος σε γοητεύει. Είσαι και η ενέργεια που βγάζεις, χωρίς να εξηγήσεις τίποτα με λόγια. Αυτά δεν είναι επιλογές αλλά παρ’ όλα αυτά έχουν αντίκτυπο και φέρνουν κάποιο αποτέλεσμα, έτσι δεν είναι;

Ή δεύτερο παράδειγμα..

Σκέψου έναν φίλο σου.

Δεν είναι φίλος σου επειδή επέλεξε να σε κάνει φίλο του. Δεν ήταν επιλογή. Ήταν συνεχόμενη ροή ανταλλαγής ενεργειών. Ενέργειες που έδεσαν. Είναι φίλος σου γιατί ταιριάζετε, (μαγική λέξη), επειδή τα λέτε ωραία και επειδή σε καταλαβαίνει με τρόπους που δεν μπαίνουν σε Excel. Δεν έγινε καμία επιλογή. Όλα έγιναν μόνα τους – «φυσικά».

Οπότε, τι είμαστε τελικά;

Μήπως, να σκίσω τα πτυχία μου και να πω ένα ωραίο τσιτάτο. Π.χ. ότι είμαστε αγγούρια με άγχος;

Τέλος άρθρου. Όχι agape μου, δεν θα γλιτώσεις τόσο εύκολα. Θα τη διαβάσεις τη σκέψη μου.
Λοιπόν buddy, νομίζω ότι είμαστε ύλη και ενέργεια. Λογική και συναίσθημα. Βιώματα και κουλτούρα. Είμαστε «φυσική» αλλά είμαστε και «ποίηση». Είμαστε και κάτι ακόμα—είμαστε εκείνο το ανεξήγητο και χωρίς αναφορά στα λεξικά, που συμβαίνει όταν, δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι κάνουν την ίδια επιλογή.

Και τέλος πάντων μωράκια , πως να σας το κάνω πιο λιανά δεν ξέρω, αν καθοριζόμασταν μόνο από τις συνειδητές επιλογές μας και άρα ήμασταν μόνο οι επιλογές μας, εγώ θα έπρεπε να έχω παντρευτεί τα κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές. Γιατί τα έχω επιλέξει περισσότερες φορές απ’ οποιονδήποτε άλλο στη ζωή μου. Έπρεπε να το πω αυτό στην κοπέλα στο μετρό, αλλά την έχασα.

Και τώρα; Λύθηκαν αιώνια φιλοσοφικά ερωτήματα; Όχι, αλλά τουλάχιστον επέλεξες να διαβάσεις αυτό το άρθρο μέχρι το φινάλε του κι’ αυτό είναι μία επιλογή, που τυχόν να έχει κάποιον αντίκτυπο στη ζωή σου, αλλά μπορεί και όχι. Τουλάχιστον σκέφτηκες λίγο μαζί μου, αντί να επιλέγεις συνειδητά (μπορεί και ασυνείδητα) να χαζεύεις και να αποχαυνώνεσαι στο ΤΙΚ ΤΟΚ.

Ίσως κλείνοντας αυτό το άρθρο, να σκεφτείς τις επιλογές σου μέχρι σήμερα και που σε οδήγησαν. Ίσως ακόμα, να σκεφτείς και να αναγνώρισες ότι, εκείνες οι επιλογές που έπρεπε να κάνουμε και τις αγνοήσαμε, επανήλθαν, υπό τον μανδύα ενός άλυτου αδιέξοδου και είναι αυτές που μας βασανίζουν περισσότερο και από μια αποδεδειγμένα λάθος επιλογή.

Ε ‘ντααααξει, αν όλα αυτά δεν σε έπεισαν, θα σου πω ότι σίγουρα είμαστε και το προφιτερόλ που θα φάμε μετά από μια δύσκολη μέρα. Και αυτό, bro, είναι από τις καλύτερες επιλογές που μπορούμε να κάνουμε.

Ωχ παραλίγο να το ξεχάσω. Ηey Siri, play : “Είναι επιλογή μου” by Άννα Βίσση. E ναι… ό,τι έχω ζήσει…το ‘χει τραγουδήσει. Οι αλήθειες να λέγονται.

Until we meet again… xx
Aspa T.