Η επιστροφή στο τραπέζι (ή μήπως όχι;) Και φτάσαμε πάλι εδώ. Πάσχα, ήλιος, σουβλί, σαγανάκι ενοχών. ντέρμπι ενοχών. Είπαμε πέρσι να το αλλάξουμε, να κάνουμε τις γιορτές λίγο πιο δικές μας, αλλά να ‘μαστε ξανά, με το βιος μας στον ώμο και τη φράση «να μην τους χαλάσουμε χατίρι» να βαράει μέσα στο κεφάλι σαν
Το Jet Lag δεν είναι μόνο σωματικό Το jet lag είναι βασανιστήριο. Όχι μόνο το κλασικό, αυτό που σε κάνει να ξυπνάς στις 4 το πρωί σα να σε βαράνε ξυπνητήρια μέσα στο κεφάλι σου, αλλά κι αυτό το άλλο, το πιο ύπουλο. Το πολιτισμικό. Το κοινωνικό. Το ψυχολογικό. Γιατί άλλο να πετάς με αεροπλάνο
ΔΕ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ Δεν ξέρω πώς να το πω πιο κομψά, αλλά πραγματικά δε θέλω άλλους φίλους. Δεν αντέχω άλλες ψιλοκουβέντες, άλλες άβολες συναντήσεις για καφέ, άλλες προσπάθειες να εξηγήσω ποια είμαι, τι κάνω, πώς βρέθηκα εδώ και να φτιάχνω φιλικές σχέσεις από το μηδέν. Δεν μπορώ, ρε φίλε. Γιατί να ψάχνω νέους φίλους,
Εσύ τις “λούστηκες” τις επιλογές σου; Πάλι εδώ εγώ; Άλλη δουλειά δεν έχω να κάνω; επιλογές. ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΦΟΥΝΤΕΣ! Αλλά η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Και έτσι επανήλθα, αλλά, δεν έχω διάθεση να ξεφύγω από το θέμα του προηγούμενου άρθρου. Το θέμα των «επιλογών» φαίνεται να έχει πολύ ψωμάκι και εγώ είμαι
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ(;) Επανήλθα. Ξέρεις τι παίζει μ’ εμένα; Έχω πολλή φαντασία. Μπαίνω στο μετρό (όχι στης Θεσσαλονίκης, στο άλλο το κανονικό), τρώω τη ζωή μου στο πέρα δώθε Κέντρο – Προάστεια και αντί να κοιμάμαι –όπως κάνουν οι μισοί-, κάθομαι και ακούω τις συζητήσεις των άλλων μισών. ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Mετά, αυτές τις συζητήσεις τις
ΚΛΕΙΣΕ, ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΕΓΩ Παρότι παιδί των social media και μεγαλώνοντας μέσα στην άνθηση τους, είμαι από τους τυχερούς που μπορώ να νοσταλγώ πως ήταν η ζωή χωρίς αυτά – (millennial γαρ). ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΩ. Facebook, Instagram, TikTok, Twitter (Χ), Pinterest, Snapchat, LinkedIn, Threads και ταυτόχρονα What’s app, Viber, Messenger, Telegram (να μην μιλήσω
Ολόδικά μας (;) milestones στα early thirties Τα ορόσημα, ή αλλιώς milestones, όπως μου έλεγε και ο παππούς μου, καθώς ζεσταίναμε marshmallows στη φωτιά (#ΝΟΤ), είναι σημαντικά γεγονότα στη ζωή μας, τα οποία οριοθετούν ένα νέο κεφάλαιο που ανοίγεται μπροστά μας. Όσο μικρότερη ηλικία τόσο πιο παγιωμένα και κάπως boring αυτά τα ορόσημα. early thirties.
Από καλοκαιρινός φανατικός… σκιάς πλέον Καλοκαίρι, ο ήλιος να καίει και εγώ να φαντάζομαι παραλίες, καρπούζια και ανέμελα μπάνια. Πριν χρόνια, το καλοκαίρι ήταν η εποχή μου. Ήμουν το απόλυτο καλοκαιρινό πλάσμα, εκείνο που με το που έμπαινε Ιούνιος, ένιωθα ζωντάνια να με κατακλύζει. Αλλά τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς, έχω αλλάξει στρατόπεδο. Από φανατικός του
Η γαμάτη ζωή χωρίς παιδιά Λοιπόν, ας μιλήσουμε στα ίσια. Η ζωή χωρίς παιδιά είναι φουλ γαμάτη. Και μην με παρεξηγείς, λατρεύω τα παιδιά. Χαίρομαι να τα βλέπω, να τα αγαπώ, να παίζω μαζί τους. Η χαρά της αδερφής μου ή της κολλητής μου που έγινε μάνα είναι και δική μου χαρά. Αλλά ξέρεις τι;
32 χωρίς παιδί: Πάμε πάλι Οκ, ας τα πούμε στα ίσια. Είμαι 32, δεν έχω παιδί και δεν σκοπεύω να κάνω σύντομα. Και ξέρεις κάτι; Είμαι κουλ με αυτό. Ξέρω ότι η φάση μπορεί να έχει αλλάξει λίγο από το 1940, αλλά οι μπηχτές και τα σχόλια είναι ακόμα εδώ. Μπορεί να μην είμαστε “γεροντοκόρες”