Ύπνος και ενοχές: μια βιωματική περιήγηση
Καθίστε να σας πω για τον ύπνο και τις ενοχές, μια σχέση που μεγαλώνοντας γίνεται όλο και πιο περίπλοκη. Θυμάμαι, μικρή, τη μαμά μου να μπαίνει στο δωμάτιο και να λέει “σήκω, πήγε 12!” κι εγώ να κοιτάζω το ρολόι και να είναι μόλις 9. Αυτή η αίσθηση ότι μου έκλεβαν τον ύπνο μου, αυτή η παράπονη χαμένη αγκαλιά της κουβέρτας, ακόμα και σήμερα με κάνει να αναζητώ λίγο παραπάνω ύπνο – κι ας μην τον χρειάζομαι πάντα. Ύπνος.
Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον από τότε άρχισαν όλα.
Από το πάρτι στο πιτζάμα πάρτι
Πάνε εκείνες οι μέρες που το ξενύχτι ήταν συνώνυμο της διασκέδασης. Τώρα, στα 30+, αν δεν κοιμηθώ καλά, η επόμενη μέρα είναι σαν να με πάτησε τρένο. Και δεν είμαι μόνη, έτσι; Το ξέρω ότι κι εσείς που διαβάζετε, κάποιες φορές νιώθετε την ίδια ενοχή για τον ύπνο που ‘χανετε ή τον ύπνο που κλέβετε.
Όταν οι κότες έγιναν παρέα
Με τα χρόνια, η αγάπη μου για το αργοπορημένο ξύπνημα μετατράπηκε σε ενοχή. Η εικόνα μου, για κάποιο λόγο, έγινε αυτή του παιδιού που κοιμάται πριν ακόμη οι κότες βρουν τη φωλιά τους. Κάθε φορά που τα φώτα έσβηναν νωρίς, οι φίλοι μου θα έλεγαν πειραχτικά ότι είμαι η αυτή που κοιμάται με τις κότες , αλλά μήπως αυτό δεν είναι και τόσο κακό;
Έχω μάθει πια να ακούω το σώμα μου. Αν θέλει ύπνο, ύπνο θα πάρει. Γιατί στο τέλος της ημέρας, ο ύπνος δεν είναι απλά μια αναγκαιότητα, είναι το δικαίωμά μου σε μια καλή ζωή, ελεύθερη από ενοχές.
Η ρουτίνα της ηρεμίας
Στην πορεία των χρόνων έμαθα να εκτιμώ τη ρουτίνα της ηρεμίας που προσφέρει ο ύπνος. Η αγωνία του να μην ακούσω το ξυπνητήρι διαδέχεται μια αίσθηση ηρεμίας κάθε φορά που αφήνω τον εαυτό μου να απολαύσει λίγες ακόμη ώρες στο σκοτάδι. Είναι σαν να δίνω μια ανάσα στο σώμα και στον νου που τόσο έχουν ανάγκη από ανάπαυση.
Αντιμετωπίζοντας τις ενοχές της νύχτας
Αλλά ας μιλήσουμε για εκείνες τις ενοχές. Πόσες φορές δεν έχω βρεθεί να κατηγορώ τον εαυτό μου για κάθε επιπλέον λεπτό που παραμένω στο κρεβάτι; “Σήκω! Χάνεις τη μέρα!” – αυτός ο εσωτερικός διάλογος γίνεται συχνά ένας αυστηρός κριτής. Ωστόσο, έχω μάθει ότι κάθε λεπτό ύπνου είναι μια επένδυση στην ευεξία μου. Τα Σαββατοκύριακα, ιδιαίτερα, έχουν γίνει μια πολύτιμη ευκαιρία για να αποκαταστήσω το χρόνο ύπνου που μου λείπει καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας.
Το δικαίωμα στην ανάπαυση
Σήμερα, αντιλαμβάνομαι ότι ο ύπνος δεν είναι μόνο ένας βιολογικός αναγκαίος ρυθμός, αλλά και ένας θεμελιώδης δικαίωμα. Η ανάπαυση που προσφέρει είναι κρίσιμη για τη σωματική και νοητική μου υγεία. Και ναι, μπορεί οι φίλοι μου να συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τις “πουλάδικες” συνήθειες μου, αλλά ξέρω ότι κάθε βράδυ, κάθε στιγμή ύπνου, είναι μια αγκαλιά απόλαυσης και ανανέωσης για μένα.
Στο τέλος της ημέρας, ο ύπνος δεν είναι απλά μια ανάγκη, αλλά ένα δικαίωμα που έχω, και αυτό μου ανακουφίζει από κάθε ενοχή που ίσως ένιωθα. Οπότε, γιατί να μην τον απολαμβάνω στο έπακρο;
Leave feedback about this