Οι δύο ερωτήσεις που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή σου

Οι δύο ερωτήσεις που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή σου

Κάποιες φορές, οι μεγάλες αλλαγές στη ζωή δεν ξεκινούν από μια σημαντική απόφαση ή ένα τολμηρό βήμα. Ξεκινούν από μια απλή ερώτηση – ή και δύο.

Σε όλ@ μας έχει συμβεί να περνάμε μια περίοδο που να νιώθουμε πως έχουμε “κολλήσει”.

Να δουλεύουμε, να τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα, να κάνουμε το “καλύτερο” που μπορούμε – αλλά στο τέλος της ημέρας να νιώθουμε πως δεν είναι αρκετό. Έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε, κάθε μέρα μοιάζει ίδια, και αυτή η αίσθηση βαρετής επανάληψης μας συνοδεύει σχεδόν μόνιμα.

Μέχρι που, κάποιες φορές, αρκεί μια συζήτηση για να γίνει το “κλικ”.

Σε μια πρόσφατη δική μου εμπειρία:

Σε μια συζήτηση με μια φίλη που πάντα με βάζει σε σκέψεις, μου έκανε δύο ερωτήσεις. Φαινομενικά απλές.

Αλλά είχαν δύναμη.

Δύναμη να σπάσουν τον αυτόματο πιλότο που είχα ενεργοποιήσει εδώ και καιρό.
Δύναμη να με ταρακουνήσουν – απαλά αλλά σταθερά – και να με κάνουν να δω αλλιώς τη ζωή μου.

Και κάπως έτσι, ξεκίνησε η αλλαγή.
Από δύο μικρές ερωτήσεις.
Και ήταν αυτές:

“Αν δεν φοβόσουν, τι θα έκανες;”
“Ζεις τη ζωή που θέλεις – ή αυτή που βολεύει τους άλλους;”

Ο φόβος

Η πρώτη ερώτηση – αν δεν φοβόσουν, τι θα έκανες;
Αυτό το “αν” με ξεκλείδωσε.

Δεν ήταν “τι θέλεις να κάνεις” ή “τι πρέπει να κάνεις”. ήταν “αν δεν υπήρχε φόβος – τι θα τολμούσες;”

Ο φόβος είναι σαν ένας αόρατος τοίχος που πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε καν ότι υπάρχει.
Φοβόμαστε την αποτυχία, την κριτική, την αλλαγή, την απόρριψη. Και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, διαλέγουμε το ασφαλές, το προβλέψιμο, το “καλύτερα να μη ρισκάρω“.

Όταν όμως ρώτησα τον εαυτό μου τι θα έκανα αν δεν φοβόμουν, άρχισαν να εμφανίζονται πράγματα που ήθελα εδώ και καιρό, αλλά είχα θαμμένα. Ένας άλλος τρόπος δουλειάς. Μια νέα συνήθεια. Μια προσωπική απόφαση που ανέβαλλα για μήνες.

Η ζωή για τους “άλλους”

Η δεύτερη ερώτηση – ζεις τη ζωή που θέλεις ή αυτή που βολεύει τους άλλους;

Αυτή η ερώτηση με ενόχλησε. Γιατί η αλήθεια είναι ότι για πολύ καιρό προσαρμοζόμουν. Σε προσδοκίες, σε ρόλους, σε πρέπει. Όχι από κακία ή καταπίεση – από αγάπη, από ανάγκη αποδοχής, από συνήθεια.

Αλλά η ζωή που βολεύει τους άλλους, σπάνια είναι η ζωή που γεμίζει εμάς.

Και αυτό δεν σημαίνει να γίνεις εγωίστρ@ ή να απορρίψεις τους ανθρώπους σου. Σημαίνει να ακούσεις και εσένα. Να θυμηθείς ποι@ είσαι, τι θέλεις, και τι σε κάνει να νιώθεις ζωνταν@.

Η δύναμη των ερωτήσεων

Αυτές οι δύο ερωτήσεις δεν απαντώνται απαραίτητα αμέσως. Δεν είναι για “checklist“. Είναι για να ανοίγουν πόρτες. Για να σε κάνουν να σταματήσεις για λίγο και να δεις τη ζωή σου αλλιώς.

Αν τις διαβάζεις τώρα και κάτι μέσα σου αναταράσσεται, τότε ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να τις κάνεις στον εαυτό σου:

✨ Αν δεν φοβόσουν, τι θα έκανες;
✨ Ζεις τη ζωή που θέλεις – ή αυτή που βολεύει τους άλλους;

Κράτα τις. σκέψου τες. Και αν νιώσεις ότι ήρθε η ώρα να αλλάξεις κάτι – ξεκίνα. Δεν χρειάζεται να είναι δραματικό – αρκεί να είναι αληθινό.

Τέλος, θα κλείσω με ένα quote από το βιβλίο The 50th Law” του Robert Greene που διάβασα πρόσφατα:

«Οι φόβοι σου είναι ένα είδος φυλακής που σε περιορίζει μέσα σε ένα στενό εύρος δράσης. Όσο λιγότερο φοβάσαι, τόσο περισσότερη δύναμη θα έχεις και τόσο πιο πλήρως θα ζήσεις.» – Robert Greene, The 50th Law