Ολόδικά μας (;) milestones στα early thirties

Ολόδικά μας (;) milestones στα early thirties

Τα ορόσημα, ή αλλιώς milestones, όπως μου έλεγε και ο παππούς μου, καθώς ζεσταίναμε marshmallows στη φωτιά (#ΝΟΤ), είναι σημαντικά γεγονότα στη ζωή μας, τα οποία οριοθετούν ένα νέο κεφάλαιο που ανοίγεται μπροστά μας. Όσο μικρότερη ηλικία τόσο πιο παγιωμένα και κάπως boring αυτά τα ορόσημα. early thirties.

Όσο μεγαλώνουμε όμως, ειδικά κοντά σε αυτά τα αναθεματισμένα πρώτα -άντα και λίγο μετά από αυτά, αυτά τα ορόσημα τείνουν να σε πλησιάζουν τόσο πολύ, που είναι έτοιμα να σε καταπιούν.

Είναι λες και μόλις φεύγει από μπροστά το 2 και σβήνεις τα κεράκια των 30 ετών, όλοι εμφανίζονται μπροστά σου με σχέδια, απαιτήσεις, ερωτήσεις και ολόκληρα σενάρια σαπουνόπερας με πρωταγωνιστή εσένα. Ή μήπως κομπάρσο; Εξηγούμαι, δίνοντας λίγα παραδείγματα:

Η εγκατάλειψη του πατρικού σπιτιού, η πρώτη δουλειά, η αλλαγή δουλειάς, η συγκατοίκηση, ο γάμος, η γέννηση παιδιών.

ΑΓΧΩΘΗΚΑΤΕ;

Και τολμώ εγώ να ρωτήσω. Ποιος κρίνει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή στη ζωή για κάθε επόμενο βήμα; Για την επόμενη ολοδική σου ημερομηνία ορόσημο;

Η απάντηση στο μυαλό μας είναι εύκολη. Μα φυσικά μόνο εσύ για τη δική σου ζωή, και εγώ για την ολοδική μου ζωή. Τι γίνεται όμως στην πράξη;

Η διαφορετική “διάσταση” των early thirties

Στην Ελλάδα, αλλά και στις λοιπές χώρες της ανατολικής Ευρώπης, μας έχουν μάθει να στήνουμε τη ζωή μας και τις επιλογές μας, γύρω από πρέπει. «Πρέπει». Πόσο άνοστη λέξη; Μία λέξη δίχως έστω μία θετική έκφανση, μία λέξη που δεν εκπληρώνει καμία ευχαρίστηση και ουδέν πόθο, σε κανένα μας.

Συνηθίζουμε να πράττουμε επειδή ηλικιακά «ήρθε ο καιρός» ή επειδή «έφτασε η ώρα» ή ακόμα συνηθίζουμε να μην πράττουμε επειδή κάποιος άλλος κρίνει ότι «έχεις ακόμα καιρό μέχρι να..».

Ποια ώρα; Ποιος καιρός; Ποιο ουράνιο και ποιο τόξο, ορίζουν τα δικά σου θέλω και τη δική σου ζωή; Θαρρώ ότι όλοι μας, όταν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το επόμενο βήμα, στη δουλειά, στη σχέση μας, στην ζωή μας σε κάθε επίπεδο, το νιώθουμε. Θαρρώ ακόμα ότι, μια ανάσα πριν το 2025 όλοι μπορούμε να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε, ο καθένας μας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο.

Αν και στην ζωή μου τα έχω κάνει όλα ανάποδα και σε όλα είμαι «αργοπορημένη» νιώθω μεγάλη ανακούφιση όταν διαβάζω το πιο κάτω κείμενο, το οποίο είχα διαβάσει γύρω στα 23 μου, όταν οι φίλοι μου ξεκίναγαν τα πρώτα εργασιακά τους βήματα και εγώ άρχιζα ένα δεύτερο πτυχίο εκτός Ελλάδας.

New York is three hours ahead of California but it does not mean that California is slow, or that New York is fast. Both are working based on their own ‘Time Zone.’

Someone is still single. Someone got married and ‘waited’ 10 years before having a child, there is another who had a baby within a year of marriage.

“Someone graduated at the age of 22, yet waited 5 years before securing a good job, and there is another who graduated at 27 and secured employment immediately.

Someone became CEO at 25 and died at 50, while another became a CEO at 50 and lived to 90 years. Everyone works based on their ‘Time Zone.’ People can have things worked out only according to their pace. Work in your ‘Time Zone’. Your colleagues, friends, younger ones might “seem” to go ahead of you. May be some might “seem” behind you. Don’t envy them or mock them, it’s their ‘Time Zone’. You are in yours.

Hold on, be strong, and stay true to yourself. All things shall work together for your good. You are not late. You are not early. You are very much On time. You are in Your Time Zone.”

Όταν σκέφτεσαι ότι έχεις αργήσει και αγχώνεσαι ίσως αυτό από μόνο του λειτουργεί αντίστροφα, με αποτέλεσμα να μπλοκάρεις μέσα σου. Δεν είναι τυχαία η φράση «η κατάλληλη ώρα». Η κατάλληλη ώρα είναι μία πολύ μαγική συνθήκη, που εξηγεί, δικαιολογεί και διορθώνει μαγικά, όλα τα «πρέπει» των άλλων μεταμορφώνοντας τα σε δικά μας «θέλω» στην κατάλληλη όμως χρονική στιγμή που ταιριάζει στον καθένα από εμάς.

Με αφορμή λοιπόν, το πιο πάνω αγγλικό κείμενο που για μένα ήταν πάντα οδηγός, ανάμεσα στα «θέλω» και στα «πρέπει», σας προτρέπω να ορίσετε τη ζωή σας, με μόνη πυξίδα τα δικά σας «θέλω» και τα ολοδικά σας «πρέπει» βαδίζοντας πάντα στη δική σας ζώνη ώρας.
Άλλωστε κατά τον φιλόσοφο Ηράκλειτο «τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’αυτό μένειν» ή αλλιώς σε πιο απλοϊκά ελληνικά σύμφωνα με το πασίγνωστο τραγούδι της Ηρούς που σίγουρα όλοι έχουμε σιγοτραγουδήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας, «όλα αλλάζουνε και τίποτα δε μένει».

Until we meet again …
Aspa T.