Τα κιλά που έρχονται με τις γιορτές

Τα κιλά που έρχονται με τις γιορτές

Ρε φίλε, πόσο με ξεθεώνει κάθε φορά που πλησιάζουν οι διακοπές ή κάποια μεγάλη γιορτή! Είναι λες και όλοι οι γαστρονομικοί πειρασμοί του κόσμου έχουν συνωμοτήσει για να δοκιμάσουν τη θέλησή μου να μείνω σε φόρμα. Και ποιος μπορεί να αντισταθεί στο τραπέζι ενός Πασχαλινού τραπεζώματος; Το αρνί στη σούβλα, τα κοκκινιστά αυγά, τα τσουρέκια αχ! Και ναι, το φαγητό καθορίζει πλέον όχι μόνο τις επιλογές μου αλλά και το πώς θα περάσω τις διακοπές μου. κιλά.

Η δίνη της λιχουδιάς και ο οργασμός της γεύσης

Ξέρεις τι; Μεγάλωσα και τα μπαρ έδωσαν τη θέση τους στα καλά εστιατόρια. Το να απολαμβάνω ένα καλό γεύμα έχει γίνει η κορυφαία μου απόλαυση. Και δε μιλάμε για απλές γευστικές εμπειρίες, μιλάμε για πραγματικές, ποιοτικές, παθιασμένες γαστρονομικές συνευρέσεις που σε κάνουν να νιώθεις σχεδόν ερωτική ικανοποίηση.

Ο πόνος της απόλαυσης: κιλά και ενοχές

Και μετά έρχεται η ενοχή, έρχονται τα κιλά, έρχεται η σκέψη που λέει: “Δεν έπρεπε να φάω τόσο.” Αλλά πώς να αντισταθείς; Τα Πάσχα έρχονται με την προσδοκία της απόλαυσης, του κρασιού, της συντροφικότητας. Η κάθε μπουκιά είναι ένας μικρός ουρανίσκος που όμως αφήνει πίσω του μια σκιά στη ζυγαριά. Και είναι κάτι που με εξουθενώνει, η σκέψη ότι για κάθε πιάτο πρέπει μετά να βάλω τα διπλάσια χιλιόμετρα στο τρέξιμο ή τη γυμναστική.

Η ξεθέωση της λιχουδιάς: προσμονή και πραγματικότητα

Κάθε χρόνο το ίδιο σκηνικό. Η προσμονή της γεύσης, της συντροφιάς, της χαλάρωσης. Και μετά το τέλος των γιορτών, η αντιμετώπιση μιας νέας πραγματικότητας που με κάνει να σκέφτομαι το κόστος της απόλαυσης. Να αναρωτιέμαι αν άξιζε, να παλεύω με τους δαίμονές της κουζίνας που συνεχίζουν να με φωνάζουν.

Και όμως, παρά τα χρόνια και τα κιλά, ο πόθος για το φαγητό και την ευχαρίστηση που μου προσφέρει, παραμένει ανεξίτηλος. Ίσως επειδή στο τέλος, αυτές οι μικρές ενοχές, αυτά τα ξεθεωτικά συναισθήματα, είναι αυτά που κάνουν τις διακοπές, τις γιορτές, τη ζωή, τόσο γλυκιά.