ΚΟΒΕΤΑΙ ΤΟ ΣΕΞ;

ΚΟΒΕΤΑΙ ΤΟ ΣΕΞ;

Είναι Τετάρτη βράδυ, βρέχει και προφανώς ο καιρός είναι τέτοιος που επιβάλει λίγες αμπελοφιλοσοφίες, από αυτές τις δίκες μου που ονειρεύομαι ότι σας αρέσουν τόσο, όσο αρέσουν και σε ‘μένα. ΣΕΞ.

Το ζήτημα που θα εξετάσουμε σήμερα είναι κατάλληλο άνω των 18 ετών και ως εκ τούτου απομακρύνετε τα ανήλικα από τα κινητά και τα tablet. Αστειεύομαι. (Μπορεί και όχι). Σεξ λοιπόν έχει το μενού για σήμερα και συγκεκριμένα πως αυτό ως θέμα συζήτησης, ήταν, είναι και θα είναι taboo για κάποιες ηλικιακές ομάδες.

Το ζήσαμε όλοι. Μέχρι το λύκειο, το σεξ σαν θέμα συζήτησης ανάμεσα στις παρέες, αποτελούσε λόγο είτε για να κοκορεύεται κάποιος, είτε για να ντρέπεται τόσο πολύ, που υποκρινόταν ότι δεν ακούει καν την κουβέντα, που λαμβάνει χώρα μπροστά του ή στο τηλέφωνο. ΕΛΑ ΔΕΝ Σ’ ΑΚΟΥΩ – ΠΑΤΑ ΤΟ ΜΗΔΕΝ.

Μεγαλώνοντας όμως και γύρω στα 20 με 30, το σεξ αποτελεί βασικό θέμα συζήτησης σε παρέες αντρών και γυναικών. Ατέρμονες συζητήσεις με λεπτομέρειες, αναλύσεις επί των αναλύσεων, overthinking, περιγραφές και πολλές ατάκες του τύπου: «του ‘πα έλα να δούμε NETFLIX…ε και δεν είδαμε», «μπράβο και δεν του ‘ το χα του Κωστάκη», «κοιτά η Χρυσάνθη το ταπεινό χαμομηλάκι κόλπα», «τι να σου λέω, τσιμπιδόφρυδο φίλη άστα», «ε και το μελώσαμε το μελομακάρονο», «ζω ένα δράμα η γυναίκα» κλπ. κλπ. κλπ.

Ατάκες που όλοι έχουμε πει ή τουλάχιστον όλοι έχουμε ακούσει.

Κατά γενική ομολογία, στις ηλικίες μεταξύ των 18 με 30, οι άνθρωποι συζητούν για το σεξ ανοιχτά με περιγραφές, επιχειρήματα, κάποια δόση κουτσομπολιού, ενώ ταυτόχρονα ανταλλάσσουν απόψεις, πληροφορίες και/ή εμπειρίες.

Μεγαλώνοντας όμως και ενώ σιγά σιγά τα άγρια νιάτα γίνονται οι τριαντάρηδες με seniority levels, οι συζητήσεις κατά κόρον πλέον αφορούν τίτλους και μανατζεριλίκια στη δουλειά, εταιρικά AUDI Q3 με leasing, το εξοχικό στην Ψίμυθο, το αιώνιο δίλημμα Κουφονήσι ή Τήνος, το δάνειο με σταθερό προνομιακό επιτόκιο, τις επενδύσεις σε διαπραγματεύσιμα αμοιβαία κεφάλαια (ETF), αλλά και το πολύ σημαντικό θέμα (#NOT) αν τελικά οι wedding planners είναι αεριτζήδες.

Κάπως ξαφνικά, τα κορίτσια από κει που πήγαιναν για ψώνια INTIMISSIMI για να διαλέξουν μαζί τα τελευταία trend στα εσώρουχα, ώστε να εντυπωσιάσουν τον αρουραίο, τώρα πλέον δίνουν ραντεβού έξω από τα ZARA HOME για να δουν μαζί τα νέα χαλιά και τα αρωματικά κεριά που είχε η τελευταία παραλαβή.

Ενώ τα αγόρια, από ‘κει που κοκορεύονταν πίνοντας μπύρες για το ποιος τον έχει πιο μεγάλο (-τον χρόνο στις επάλξεις- μην κολάζεστε) συζητάνε για το πότε θα πάνε κανένα γήπεδο, πόσα τους χρεώνει ο λογιστής το μήνα για να τους περάσει δυο τρία τιμολόγια, ή πότε θα βγουν για ούζα αντροπαρέα με σκοπό να γίνουν λιάρδα αλλά χωρίς μετά να πέσει παντόφλα.

Και κάπως έτσι….το σεξ πλέον δεν αποτελεί θέμα συζήτησης στις παρέες. Λες και όλοι συνεννοούνται άτυπα, ότι δεν θέλουν ή ίσως δεν έχουν ανάγκη να μοιράζονται τέτοιες λεπτομέρειες με κανέναν.

Θυμάμαι παλιότερα πάντα στον καφέ με τις φίλες μου, συζητούσαμε και ποσοτικές και ποιοτικές λεπτομέρειες. Τώρα τελευταία κάπως έχουμε «συνταξιοποιηθεί» να το πω; Έχουμε ωριμάσει να το πω; Στις συζητήσεις κυριαρχούν οι δουλειές μας και τα τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα στα οποία μόνοι μας έχουμε βουτήξει (ΑΟΥΤΣ), η παγκόσμια πολιτική αστάθεια, η ΔΕΗ και το αν συμφέρει τελικά να αγοράσεις σπίτι ή να πληρώνεις ενοίκιο.

Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ και αναλαμβάνω το θάρρος να ρωτήσω εν τέλει ανοιχτά “σεξ παιδιά; δεν παίζει πλέον;” Γιατί κανένας δεν μιλάει γι’ αυτό; Όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε Κωνσταντινος Κατακουζηνός; Και όχι Ελένη Βλαχάκη; Βυθιζόμαστε ολοένα και περισσότερο σε έναν πουριτανισμό που ανατροφοδοτούμε μόνοι μας;

Γιατί σκανδαλιζόμαστε από την αμεσότητα και τον πηγαίο ενθουσιασμό των μικρότερων ηλικιών που ό,τι μα ό,τι κι αν πουν, έχει πάντα ένα ερωτικό υπονοούμενο (σαχλό τις περισσότερες φορές αλλά δεν πειράζει). Μήπως εν τέλει, δεν είναι πουριτανισμός, αλλά είναι η επιθυμία και η αναζήτηση για περισσότερη ιδιωτικότητα στη προσωπική μας ζωή; Ή μήπως η πίεση για «Τέλειο Σχέδιο Ζωής» δεν περιλαμβάνει πουθενά το κεφάλαιο σεξ;

Μήπως στα 30, πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε πιο σοβαρές και σταθερές σχέσεις ή παντρεύονται, και σε αυτή τη φάση της ζωής τους το πάθος μπορεί να έχει μειωθεί και ως εκ τούτου, οι συζητήσεις επικεντρώνονται λιγότερο γύρω από το σεξ και περισσότερο γύρω από πρακτικά ζητήματα, και κάπως έτσι η αλλαγή αυτή κάνει τη συζήτηση για το σεξ λιγότερο ενδιαφέρουσα ή άβολη;

Ή τελικά ερωτώ, μήπως έχουμε εν τέλει ωριμάσει; Και εν προκειμένω αναγνωρίζουμε συνειδητά πλέον, ότι δεν επιθυμούμε να εκθέσουμε τον άνθρωπο μας, όπως κάναμε παλιότερα με κάθε πρώην, νυν και επόμενο που γράψαμε στο βιογραφικό μας; (Κυκλοφόρησε νέος Οικονομόπουλος, το άκουσες; Εγώ πάντως έχω πέσει κάτω και χτυπιέμαι γιατί θυμήθηκα από τον πρώτο μου έρωτα στα 5 μου, έναν Ρώσο ξανθό άγγελο, μέχρι και το τζιν που δεν μου κουμπώνει πια).

Και προχωρώντας λίγο παρακάτω, στην τελευταία ρητορική μου ερώτηση, μήπως το θέμα σεξ, το έχουμε πλέον λυμένο και δεν μας κάνει τόση εντύπωση, ώστε να μας απασχολεί όπως μας απασχολεί το να πάρουμε εκείνη την προαγωγή στη δουλειά; Γιατί σημειώνω εγώ κάπου εδώ, σαν τροφή για σκέψη, ότι τότε που η συζήτηση περί σεξ ήταν βασικό θέμα, το σεξ δεν ήταν τόσο διαθέσιμο, γιατί αφενός ο «αρουραίος» σε άφηνε στο «διαβάστηκε» και αφετέρου η «cute but psycho» «ήθελε χρόνο να μείνει μόνη της να σκεφτεί».

Γελάω και μόνο που τα θυμάμαι εντωμεταξύ.

Όποια κι αν είναι η απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα -δεν θα καταλήξω σε κάποια, γιατί δεν είμαι κοινωνιολόγος– θα σημειώσω πως σίγουρα καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς (διπλής ανάγνωσης). Και θα σημειώσω ότι όπως έχει πει ο σοφός λαός, ρήσεις του οποίου συχνά ενστερνίζομαι….«όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι».

Ως εκ τούτου αν θέλετε να μιλήσετε για σεξ, μιλήστε, αν πάλι δεν θέλετε τότε σιωπήστε, αλλά σίγουρα make love, not war. Peace & πέστε να με φάτε.

Until we meet again…
Aspa T.