Περπατώντας στο σχοινί του “Political Correctness”

Περπατώντας στο σχοινί του “Political Correctness”

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο κουραστικό είναι να πρέπει να ζυγίζεις κάθε λέξη πριν βγει από το στόμα σου;

Ναι, αυτή είναι η εποχή μας. Ένας ατελείωτος μαραθώνιος political correctness, όπου κάθε “και” και “μα” είναι υπό διερεύνηση. Πιέζεσαι; Κι εγώ! Κάποιες φορές, νιώθω σαν να προσπαθώ να επιβιώσω αλώβητη σε ένα παιχνίδι όπου οι κανόνες συνεχώς αλλάζουν.

Όταν η έκφραση γίνεται παζλ

Η αγωνία του “θα παρεξηγηθώ;” έχει γίνει η νέα μου καθημερινότητα. Σε έναν κόσμο που μεταδίδει τα πάντα στον υπερθετικό βαθμό, η απλή έκφραση μοιάζει με μία επικίνδυνη ακροβασία. Αλλά έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι, μήπως όλο αυτό το κυνήγι της “σωστής” έκφρασης έχει και κάποιον σκοπό;

Η ανάγκη για ισορροπία

Κάπου εδώ μπαίνει η σκέψη ότι ίσως, μόνο ίσως, αυτή η ακραία εμμονή με το να είμαστε πολιτικά ορθοί οδηγήσει σε κάτι καλό. Μπορεί να είναι η διέξοδος για να βρούμε μια πιο ισορροπημένη κατάσταση, όπου οι μάχες κατά του σεξισμού, του ρατσισμού, και άλλων διακρίσεων δεν θα είναι απλά όνειρα. Αυτό το άλμα προς το άγνωστο του πλήρους σεβασμού μπορεί να είναι το κλειδί για μια κοινωνία που πραγματικά ανταμείβει την ανεκτικότητα.

Βρίσκοντας ελευθερία μέσα στην πίεση

Όμως, δεν κρύβω πως αυτή η συνεχής πίεση για την “σωστή” έκφραση με κάνει να αισθάνομαι λίγο…”κλειστή”. Αναζητώντας αυτή τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην ελευθερία της έκφρασης και την κοινωνική ευθύνη, βρίσκω μια δύσκολη αλλά αναγκαία ισορροπία. Και στο τέλος, αυτή η προσπάθεια, αυτή η συνεχής αναζήτηση για τον σεβασμό και την κατανόηση, είναι ίσως το πιο σημαντικό μάθημα απ’ όλα.
Στην πραγματικότητα, η αναζήτηση ενός τρόπου να συνυπάρχουμε, να εκφραζόμαστε ελεύθερα χωρίς να πληγώνουμε, είναι ίσως η πιο εκπληκτική περιπέτεια των σύγχρονων χρόνων.

Μήπως τελικά όλη αυτή η πίεση επηρεάζει τη ψυχική μας υγεία;

Και αυτή η περιπέτεια, αυτό το ταξίδι προς την αποδοχή και την κατανόηση, μας κάνει όλους λίγο πιο πλούσιους, λίγο πιο σοφούς, και ίσως, λίγο πιο ελεύθερους.