Από καλοκαιρινός φανατικός… σκιάς πλέον

Από καλοκαιρινός φανατικός… σκιάς πλέον

Καλοκαίρι, ο ήλιος να καίει και εγώ να φαντάζομαι παραλίες, καρπούζια και ανέμελα μπάνια. Πριν χρόνια, το καλοκαίρι ήταν η εποχή μου. Ήμουν το απόλυτο καλοκαιρινό πλάσμα, εκείνο που με το που έμπαινε Ιούνιος, ένιωθα ζωντάνια να με κατακλύζει. Αλλά τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς, έχω αλλάξει στρατόπεδο. Από φανατικός του ήλιου, έχω γίνει κυνηγός της σκιάς. καλοκαιρινός.

Απόλαυση κάτω από τον ήλιο; Όχι πια!

Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία, αλλά πλέον δεν αντέχω τον ήλιο όπως παλιά. Εκεί που κάποτε ήμουν έτοιμος να λιώσω ώρες κάτω από τις ακτίνες του, τώρα μετά από 10 λεπτά νιώθω σαν να με ψήνουν σε μπάρμπεκιου. Δεν μπορώ να αντέξω τη ζέστη και το μόνο που σκέφτομαι είναι να βρω μια σκιά ή μια ομπρέλα, οτιδήποτε για να σωθώ από τον καύσωνα.

Θάλασσα: Η μοναδική σωτηρία

Η μόνη σταθερά στην αγάπη μου για το καλοκαίρι είναι η θάλασσα. Η αίσθηση του να βουτάς στο δροσερό νερό και να αφήνεις πίσω σου τη ζέστη είναι ανεκτίμητη. Εκεί, στην αγκαλιά της θάλασσας, νιώθω την ηρεμία και την αναζωογόνηση που μου έδινε κάποτε ο ήλιος. Είναι σαν η θάλασσα να είναι η τελευταία σύνδεση με την παλιά μου καλοκαιρινή αγάπη.

Η ζέστη είναι ανυπόφορη

Η ζέστη όμως; Ανυπόφορη! Δεν ξέρω αν η κλιματική αλλαγή έχει κάνει τα καλοκαίρια πιο καυτά ή αν απλά η αντοχή μου στις κακουχίες έχει μειωθεί. Αλλά κάθε καλοκαίρι νιώθω ότι η ζέστη γίνεται όλο και πιο δυνατή, όλο και πιο ασφυκτική. Πλέον, το μόνο που θέλω είναι να κλειστώ μέσα στο air condition και να μην βγω μέχρι να πέσει ο ήλιος.

Ηλικία και κακουχίες

Πριν δέκα χρόνια, η ζέστη ήταν απλά μια πρόκληση. Τώρα, είναι μια μάχη. Νιώθω ότι το σώμα μου δεν μπορεί να το διαχειριστεί όπως παλιά. Κάποτε έλεγα ότι η ζέστη είναι κομμάτι του καλοκαιριού και το απολάμβανα. Τώρα, κάθε φορά που βγαίνω έξω και νιώθω τον ήλιο να με χτυπάει, θέλω απλά να ξαναμπώ μέσα.

Η ανοχή στη ζέστη

Ίσως φταίει η ηλικία. Ίσως φταίει ότι μεγαλώνοντας, χάνουμε την αντοχή που είχαμε στα 20 μας. Θυμάμαι τότε, που η ζέστη δεν με επηρέαζε καθόλου. Τώρα όμως, νιώθω ότι το σώμα μου δεν μπορεί να ανταπεξέλθει όπως παλιά. Και αυτή η συνειδητοποίηση είναι κάπως θλιβερή, αλλά και αναπόφευκτη.

Αναζητώντας τη σκιά

Τώρα, όταν πάω παραλία, ψάχνω τη σκιά. Ψάχνω την ομπρέλα, το δέντρο, οτιδήποτε μπορεί να με προστατεύσει από τον ήλιο. Και όσο παράξενο κι αν ακούγεται, νιώθω ότι απολαμβάνω το καλοκαίρι με έναν διαφορετικό τρόπο. Η σκιά έγινε η νέα μου αγάπη, και η θάλασσα η μόνη σταθερά στην καλοκαιρινή μου ζωή.

Η νέα μου καλοκαιρινή ζωή

Η ζωή μου το καλοκαίρι έχει αλλάξει. Δεν είναι πια γεμάτη ήλιο και ζέστη, αλλά σκιά και δροσιά. Και ξέρετε κάτι; Δεν πειράζει. Γιατί στο τέλος της ημέρας, το μόνο που μετράει είναι να βρίσκεις τρόπους να απολαμβάνεις τη ζωή, ακόμα κι αν αυτοί οι τρόποι αλλάζουν με τα χρόνια.

Ξεχνώντας τα παλιά

Κάποτε ήμουν ο πρώτος που έτρεχε στην παραλία μόλις έπιανε ζέστη. Τώρα, προτιμώ να απολαμβάνω την ησυχία και τη δροσιά του σπιτιού μου, με ένα καλό βιβλίο και ένα δροσερό ποτό.

Το καλοκαίρι μπορεί να έχει αλλάξει για μένα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το απολαμβάνω λιγότερο. Απλά, το απολαμβάνω με έναν διαφορετικό, πιο ώριμο τρόπο.